Terug naar Terschelling

Geplaatst op 16 september 2012 Geupdate op 16 september 2012

Ik wil het. Ik wil het echt. Ik heb er de afgelopen 3 weken veel aan gedacht en ook afgelopen augustus nog regelmatig. Eigenlijk zijn we een stelletje idioten. ’s nachts 2 uur opstaan, nadat je de dag daarvoor wanhopige pogingen hebt gedaan om overdag in slaap te komen, terwijl jouw vrouw gillend en schreeuwend door het huis rent, omdat niet alles in de koffers past. Vervolgens haal je het in jouw hoofd om 1500 kilometer te gaan rijden zonder slaap al vechtend tegen de opkomende vermoeidheid. Onderweg laat je je door die arrogante Fransen de les lezen en oplichten met hun woekerprijzen. Na een uurtje of 15 strompel je uit de auto en begin je jouw tent op te zetten in de brandende zon op een overvolle te dure camping met te luidruchtige Nederlanders om je heen, terwijl de kinderen al beginnen te zeuren dat ze honger en dorst hebben. Na ongeveer 2 uur bekvechten met vrouwlief staat die tent en moet je via de tuin van de buren jouw eigen tent binnen, al struikelend over de haringen van buren nummer 2 en kan de pret beginnen. Ja hoor, pret. Vervolgens strompel je 3 weken lang van marktje naar strand en terug en laat je je door zo’n beetje alle Spanjaarden die van lachen nog nooit gehoord hebben 3 weken lang beschimpen en onheus bejegenen. Ondertussen ben je ook nog zwaar aan de diarree door een smerig badhuis en begint er tussen je tenen iets te groeien wat ernstig op een plantje lijkt. Na 10 dagen wil je maar 1 ding en dat is naar huis, maar je moet nog 9 dagen en eindelijk; die dag komt en nog vermoeider dan bij aankomst hijs je jezelf weer in die auto en na 18 uur ben je eindelijk weer thuis en maak je iedereen wijs dat je een fantastische vakantie hebt gehad en dat je zo weer terug zou gaan.

Wat was ik blij dat mijn vrouw dit jaar naar Terschelling wilde. Te gek, prima en zo stond ik ’s nachts om 2 uur op, omdat we de boot van 06.15uur moesten hebben. Vervolgens zaten we ons 2 uur kapot te vervelen op een boot en na aankomst meteen opa en oma willen bellen, maar amper 3G op dat eiland, dus dat ging even niet. Aangekomen op de camping op zoek naar WI-FI, Maar dat kon alleen op het privé lijntje van de camping eigenaren en dat viel nog wel eens om. Het is op Terschelling beter om de auto te parkeren en de fiets te pakken, maar je hebt verdomme altijd wind tegen. Uiteraard moet je bij Hessel eten en als je potje los bent gaat ook zijn dochter nog zingen. In Formerum heb je 1 supermarkt en daar bivakkeert alle zuipende en snuivende jeugd, zoek je je te pletter naar een bank en ook hier mag je na 2 weken weer naar huis, nadat je bijna gek bent geworden van de rust.

Heeft Terschelling dan geen voordelen. Natuurlijk wel! Je staat ’s nachts om 2 uur op, rijdt in een rustig tempo naar Harlingen waar je de boot neemt van 06.15uur en dan heb je nog een hele dag voor je. Het varen duurt 2 uur en je rust lekker uit genietend van het uitzicht en een kopje koffie. Als je aankomt op Terschelling besef je dat er amper 3G is en alleen dat idee al geeft je een enorm gevoel van rust. Aangekomen op de camping kom je tot de conclusie dat ook Wi-Fi amper aanwezig is en dat geeft ook zo’n lekker rustgevend gevoel. Sanitair blijkt prima in orde te zijn en hier zal je niet zo gauw een rare ziekte oplopen. Over plantjes tussen jouw tenen, maar helemaal niet te spreken. Je parkeert de auto, huurt een paar fietsen en ondanks de altijd aanwezige tegenwind doe je alles gewoon lekker op de fiets en word je moe dan gooi je jezelf lekker in de berm en kijk je uit over de wadden. Eten bij Hessel moet natuurlijk ook en je krijgt waar voor jouw geld. Heerlijk eten en een optreden van Hessel en zijn dochter en je hebt een topavond. In Formerum is maar 1 supermarkt en dat is handig, want dan hoef je niet te zoeken. De zuipende en snuivende jeugd is daar ook ruimschoots aanwezig, maar niet vervelend en ze doen je aan jezelf denken toen je nog wat jonger was. Wat een heerlijke rust op dit eiland en na 2 weken moet je helaas naar huis, maar niet voordat je bij kaasboerderij De Terschellinger bent geweest!

Hessel zong er al over in de tachtiger jaren en ik wil het ook, ik wil “Terug naar Terschelling“.